Quercus rubra

Exotische, imposante woudreus met bijzonder kleurenpalet

Informatie over Quercus rubra

Exoot

Quercus rubra vindt zijn oorsprong in het oostelijk deel van Noord-Amerika. Hij is in het begin van de 19e eeuw in Europa geïntroduceerd en wordt voornamelijk aangeplant als sierboom. Volkomen terecht want in de herfst krijgen zijn bladeren een prachtige dieprode tot scharlaken-bruin aandoende kleur. Een beetje Amerikaanse eik van zo’n meter of 20-25 hoog wordt dan een gigantische rode reus en biedt een spectaculair schouwspel. Daarmee past hij ook niet in een postzegeltuintje. Langs lanen, in parken en flinke tuinen komt hij maximaal tot zijn recht. Naast prachtig en indrukwekkend kun je Quercus rubra bijna als voedselbank voor dieren beschouwen. Zijn vruchten (eikels) zijn een belangrijke voedingsbron voor spechten, mezen, kwartels, fazanten en kraaien, reeën, zwijnen en eekhoorns. Al moet gezegd worden dat hij het qua biodiversiteit lang niet zo goed doet als zijn neef de zomereik die wel 1.000 verschillende organismes ‘bedient’. Rubra is zeer winterhard en doorstaat ook onze meest strenge winters. Quercus rubra doet het goed op zowel rijke als arme zandgronden. Zijn voorkeursplek is in een voedselrijke bodem op een zonnige tot half beschaduwde plaats.

Elk nadeel hep se voordeel

Onder bosbouwers is hij wisselend populair en door sommigen wordt hij zelfs beschouwd als een onwenselijke exoot. Wij vinden dat wel meevallen maar de boom heeft ontegenzeggelijk bepaalde eigenschappen die je als nadeel zou kunnen zien. De Amerikaanse eik heeft namelijk een brede en vrij dicht bebladerde kroon. Daarmee neemt hij het licht weg dat de lager gelegen planten juist nodig hebben om te ontwikkelen. Bovendien verteren zijn bladeren tergend langzaam. Ze blijven dus lang op de bodem liggen en bemoeilijken zo het opkomen van ander klein groen grut. Je kunt de effecten van deze nadelen makkelijk verminderen door de boom op een slimme plek te plaatsen, door gevallen blad te verwijderen en eventueel apart te composteren. Ook kun je de beoogde ondergroei zodanig kiezen dat die dermate wilskrachtig is dat Quercus rubra, zelfs als hij zijn best zou doen, hem of haar geen strobreed in de weg kan leggen. Door het plaatsen van een zitje om je te laven aan de koelte die hij ’s zomers verschaft, draai je dit nadeel overigens om tot een bijna onbetaalbaar voordeel. Het is maar hoe je er naar kijkt.
Onwenselijke exoot of niet, Quercus rubra is zonder enige twijfel een imposante boom die met zijn eikels veel dieren voedt, elke herfst roodbont staat te schitteren, een prachtige dichte kroon heeft en dus fungeert als verschaffer van verkoeling en leverancier van luwte. Planten hoor!